Αρβανίτικα κάλαντα Μεγάλης Παρασκευής περιοχής Θίσβης (Κακόσι) Βοιωτίας.

Ζότι ις σhουμ ιρί

ε δε κέι μeμeνe Σeρμeρί

ρι νάνι νe κρικj ε κλjα

μονομπίρeνe τσhe βρα

ε σταυρόσνe ε πεδέψeνe

ατά άπιστο οβρέτ.

ούθου ε ραντίσeνe

ε δε φαρμάκj ε ποτίσeνe

με πες περόνα ε καρφόσeνe

ντι νe ντούαρ,ντι νe κeμπe

μe τe μάδενe νe ζeμπρe

ρι νe κeμπe ε κλjα Σιρμeρία

με τe ντία κουσιρίρα.

τσh ρι μόι μeμe εδέ κλjα

σκε γκα μούα διαφορά.

Απόδοση στα Ελληνικά.

Ο Κύριος ήταν πολύ νέος

και είχε μάνα την Παναγία.

Κάθεται τώρα στο σταυρό και κλαίει

το μοναχογιό της που σκοτώθηκε.

Τον σταυρώσανε τον παιδέψανε

αυτοί οι άπιστοι Εβραίοι.

Ξίδι τον ποτίσανε

με πέντε καρφιά τον καρφώσανε

δυο στα χέρια,δυο στα πόδια

το πιο μεγάλο στην καρδιά.

Κάθεται στα πόδια και κλαίει η Παναγία

με τις δύο ξαδέλφες.

Τι κάθεσαι καλέ μάνα και κλαις;

δεν έχεις από μένα διαφορά.

πηγή