ΣΤΟΝ ΝΩΤΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ

Στο Νώτη της θερισμένης άνοιξης

 Μελαχρινό  φτερούγισμα

τσακίρικο αετοπούλι 
του έρωτα αστραπούργημα
και των ονείρων τούλι!
---
Της μάνας ψυχοστάλαγμα
και του πατέρα ορμάδι
του κόσμου ένα φωτάλλαγμα
και κάθε θλίψης χάδι!
---
Στο χάος πυροτέχνημα
πεντόβολο στην τύχη
έτοιμο καλλιτέχνημα
στου απόφρενου τα ψύχη!
---
Στις ράγιες ανοιξοβολιάς
παν΄ τρεχε η ζωή σου
όλο κρασί της θυμησιάς
έγινε το κορμί σου!
---
Νώτη στο γάργαρο το φώς
που έτρεχες τ΄αψήλου
φθόνος σε τόξεψε κρυφός
του ανθοτρόμου ζήλου!
---
Δεν είναι δικαιούμενο
και του ανθρώπου αλήθεια
τα νιάτα ναν΄ ζητούμενο
κι ο θάνατος συνήθεια!
---
Σκόνη στους δρόμους κουρνιαχτός
η γύρη σου των απείρων
κι όλη μια κοκκινοβροχή
η βιάση των ονείρων !
---
Ήθος ευγένεια ψυχής
χαρίσματα αξιότη
μέσα σε ξέφρενη εποχή
άδικα πήγαν Νώτη !
---
Ξένοιαστο , ανέμελο πουλί
σε πρωινό λιβάδι
άξαφνης θύελλας βολή
σε τύλιξε στο βράδι !
---
Εκεί στο χείλος του γκρεμού
η ζωή σε περιμένει
μ΄αίμα και δάκρυ του καημού
όλο σε ανασταίνει !
---
Νάρθεις στης Μάνας την αυλή
στων φίλων την παρέα
σ΄αγαπημένης το φιλί
σε κοινωνία νέα !
---
Όπου τα νιάτα ακριβά
πάνω από το κάθε χρήμα
κι οι Νώτηδες παντοτινά
σκάρτων θανάτων μνήμα!

Το ποίημα γράφτηκε στις 14/11/2009 από τον Στάθη Σταθά.