«ΑΝΑΜΕΣΑ στα άλλα εξαιρετικά που πρόσφερε η Ελλάδα στον δυτικό πολιτισμό είναι και η σύλληψη της ιδέας του πολιτιστικού τουρισμού πριν από 2000 χρόνια» έγραφε ο Ιαν Ιρβιν μόλις το 2001 στην «Ιντιπέντεντ», θυμίζοντας τον οδηγό του Παυσανία, που ξεναγούσε τους ταξιδιώτες του 2ου μ.Χ. αιώνα στους ναούς και τα μνημεία.
«Τα τελευταία χρόνια ωστόσο», επισήμαινε ο άγγλος δημοσιογράφος, «η πλειονότητα των τουριστών προτιμά τις φυσικές ομορφιές και τις παραλίες της Ελλάδας από τα πολιτιστικά αγαθά που προσφέρει η χώρα».
Ο Ιρβιν επανήλθε και άλλες χρονιές, διαφημίζοντας την ελληνική κουλτούρα στους ευρωπαίους αναγνώστες του. Μάταια. Υπήρξαν, βέβαια, φορές που το Φεστιβάλ Αθηνών προσκάλεσε ξένους δημοσιογράφους, θεωρώντας, και δικαίως, ότι θα πρόβαλλαν το αθηναϊκό καλλιτεχνικό καλοκαίρι πιο αξιόπιστα και με μικρότερο κόστος απ' ό,τι οι καταχωρίσεις σε ξένες εφημερίδες. Αλλά δεν ήταν αρκετό.
Το 2007, την ίδια ώρα που ξόδευε 40 εκατ. ευρώ για μια νέα διαφημιστική εκστρατεία, η τότε υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Φάνη Πάλλη- Πετραλιά αποφαινόταν ότι «δυστυχώς η Ελλάδα στερείται θεσμών με ακτινοβολία όπως το Φεστιβάλ Μπαϊρόιτ». Αλλά και οι περισσότεροι υπουργοί Πολιτισμού δεν αντιμετώπισαν σοβαρότερα τον πολιτιστικό τουρισμό. Τα καλύτερα μουσεία γειτονεύουν με τα καλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας. Αλλά ποτέ κανείς δεν φρόντισε να υπάρχουν στις ρεσεψιόν φυλλάδια για τις εκθέσεις, σαν αυτά που υπάρχουν σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ξενοδοχείο για όλα τα τοπικά αξιοθέατα. Κανείς ποτέ δεν φρόντισε επίσης να θεσπιστούν κίνητρα για οργανωμένα ταξίδια που θα συνδυάζουν τη θάλασσα και τα μνημεία, τη μεσογειακή κουζίνα και τον σύγχρονο πολιτισμό μας με τέτοιον τρόπο, ώστε να δελεάζει τους τουρίστες ανώτερου μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου.
Φρόντισαν, αντίθετα, πολλοί, ώστε διεθνείς διοργανώσεις όπως της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας να μείνουν αναξιοποίητες, να ρημάξουν αρχαιολογικοί χώροι σε τουριστικούς προορισμούς, που έχουν στοιχίσει εκατομμύρια, να λείπουν τώρα πια φύλακες και καθαρίστριες από τα μουσεία της Αθήνας και των άλλων πόλεων. Η συμβολή του πολιτισμού στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν ήταν το 2007 στη Γαλλία και την Ισπανία 3,4% και 2,3% αντίστοιχα. Στην Ελλάδα έφτανε μόλις τη μονάδα.
Και σήμερα; Σήμερα που ο Παρθενώνας και οι Καρυάτιδες σέρνονται στις ξένες γελοιογραφίες; Κανείς στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού δεν φαίνεται να σκέφθηκε να αξιοποιήσει αυτή την αρνητική διαφήμιση αντιστρέφοντάς την: Το Σούνιο, οι Δελφοί είναι πάντα εδώ. Ελάτε να σας ξεναγήσουμε!
Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι διαβάζουν πολλοί τον Τζόναθαν Τζόουνς, που γράφει στην «Γκάρντιαν» ότι «η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη. Ο τουρισμός είναι η μοναδική ελπίδα που απομένει για την ελληνική οικονομία και καθώς ανθεί το καλοκαίρι, αξίζει να σκεφτούμε μερικούς από τους καλλιτεχνικούς και αρχιτεκτονικούς λόγους για να πάμε». Και μιλάει για τους Δελφούς, το Ναύπλιο, την Επίδαυρο, τονίζοντας: «Η Ελλάδα, μέσ' στην καταιγίδα, περιλαμβάνει μερικά από τα σπουδαιότερα θαύματα που μπορείτε να δείτε: πέτρες που καθρεφτίζουν εμάς τους ανθρώπους με τον πιο κολακευτικό τρόπο».
Το ίδιο συγκινητικός είναι και ο γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Φρανσουά Ματέι μιλώντας στο «Λε Πουέν»: «Χωρίς την Ελλάδα δεν υφίσταται ευρωπαϊκή κουλτούρα» είναι ο τίτλος. Ακόμα και ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε δεν χάνει την ευκαιρία να υπενθυμίζει ότι η χώρα μας είναι μια από τις κοιτίδες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Είναι το άλλοθί του; Προφανώς. Αλλά είναι η αλήθεια μας. Ας την αξιοποιήσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου