Η υπαρξιακή αγωνία ενός μικρόκοσμου ιδεαλιστών εκατομμυριούχων σε μία κυνική εποχή.
Αρχικά το έργο μοιάζει με τοιχογραφία μέσα στα πολυτελέστατα σαλόνια του παλατιού των Ρέτσι όπου ο σκηνοθέτης ζωγραφίζει μικρά πορτρέτα για να επικεντρωθεί τελικά στη μητέρα τους Έμμα (Τίλντα Σουίντον). Στην αρχή παρουσιάζεται ως Τζοκόντα, μια ψυχρή βασίλισσα με μυστηριώδες, εσωτερικό χαμόγελο, ώσπου τελικά απελευθερώνεται όταν ξαναβρίσκει τη ρωσική της ψυχή: μέσα από τον έρωτά της με τον Αντόνιο, σεφ και φίλο του γιου της. Η εκφραστική φωτογραφία απογειώνει τη γραμμική ιστορία της ταινίας που ούτως ή άλλως σφύζει από την ακριβή καλαισθησία των ενδυμάτων και των ντεκόρ που περιβάλλουν την οικογένεια.
Εξαίσια κάδρα, μουσικός ρυθμός και ένταση της κάμερας στο αποκορύφωμά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου